آشنایی با CIDR و کاربردهای آن

مسیریابی بین دامنه‌ای بدون کلاس (CIDR) روشی برای تخصیص آدرس‌های IP و مسیریابی IP است. مجموعه ای از استانداردهای پروتکل اینترنت (IP) برای ایجاد شناسه های منحصر به فرد برای شبکه ها و دستگاه های فردی استفاده می شود. آدرس های IP امکان انتقال بسته های منحصر به فرد اطلاعات را به رایانه های خاص می دهد.

CIDR چیست؟

CIDR یک روش برای تخصیص آدرس‌های IP است. قبل از CIDR، آدرس‌های IP به پنج کلاس تقسیم می‌شدند. هر کلاس تعداد مشخصی از آدرس‌های IP را در اختیار داشت. این محدودیت‌ها باعث می‌شد که آدرس‌های IP به طور کارآمد تخصیص داده نشوند و از انفجار جدول مسیریابی جلوگیری شود.

CIDR این محدودیت‌ها را برطرف می‌کند. با CIDR، می‌توان آدرس‌های IP را به هر اندازه‌ای که لازم باشد تخصیص داد. این امر به تخصیص کارآمدتر آدرس‌های IP کمک می‌کند و از انفجار جدول مسیریابی جلوگیری می‌کند.

برای مثال، یک آدرس IP کلاس A می‌تواند تا 16777216 آدرس IP را در اختیار داشته باشد. با CIDR، می‌توان یک شبکه با فقط 100 آدرس IP یا یک شبکه با 1000000 آدرس IP ایجاد کرد.

پنج کلاس مختلف در سیستم آدرس دهی IPV4 وجود دارد. کلاس های آدرس IP برای تخصیص آدرس های IP اینترنتی استفاده می شود.

آنها آدرس کلاس A، آدرس کلاس B، آدرس کلاس C، آدرس کلاس D، آدرس کلاس E هستند.

آدرس کلاس A: در کلاس A اولین بیت در نظر گرفته می شود. همیشه روی صفر تنظیم می شود. می تواند آدرس IP را از 1.XXX به 126.XXX برساند

آدرس کلاس B: در کلاس B دو بیت اول در نظر گرفته می شود. می تواند آدرس IP را از 128.0.XX تا 191.255.XX بگیرد.

آدرس کلاس C: در کلاس C سه بیت اول در نظر گرفته می شود. می تواند آدرس IP را از 192.0.0.X تا 223.255.255.X بگیرد.

آدرس کلاس D: در کلاس D چهار بیت اول در نظر گرفته می شود. می تواند آدرس IP را از 224.0.0.0 تا 239.255.255.255 بگیرد. این کلاس برای پخش چندگانه استفاده می شود.

آدرس کلاس E: آدرس های IP در کلاس E برای تحقیق و توسعه محفوظ است. می تواند آدرس IP را از 240.0.0.0 تا 255.255.255.254 بگیرد.

بیشتر بدانید: شبکه کامپیوتری (network) چیست؟ انواع شبکه های رایانه ای

بنابراین بر اساس نیاز، می توانیم آدرس های IP را انتخاب کنیم.

برای آدرس‌های میزبان، از آدرس‌های IP کلاس A/ کلاس B/ کلاس C استفاده می‌کنیم.

امروزه محدوده‌های آدرس شبکه از مسیریابی بین دامنه‌ای بدون کلاس استفاده می‌کنند. با استفاده از CIDR، روش قدیمی استفاده از آدرس IP برای کلاس A، کلاس B، کلاس C جایگزین می شود. در روش قدیمی‌تر، اگر کلاس B را که بیشتر استفاده می‌شود، مثال بزنیم. در صورتی که هر موسسه یا سازمانی نیاز به هاست داشته باشد هاست در اختیار آنها قرار می گیرد اما در اکثر مواقع همه هاست های اختصاص داده شده استفاده نمی شود و حتی به جدول مسیریابی منجر به انفجار می شود.

در CIDR، شخصی که به آدرس های IP نیاز دارد، باید تخصیص دهنده آدرس IP را از ارائه دهنده خدمات خریداری کند. می تواند هر اندازه ای باشد که خریدار نیاز دارد. هر زمان که بر اساس پیشوند آدرس فعال شود، به روترهای مختلف در سطوح مختلف اجازه می دهد تا روی پیشوندهایی با طول های مختلف مسیریابی کنند. CIDR برای IPV4 استفاده می شود. IPV4 32 بیتی است و رایج ترین شبکه های مورد استفاده 8، /16، /24 و /32 است.

به شما پیشنهاد می کنم مقاله آی پی (IP) آدرس چیست را مطالعه کنید تا درک بهتری از IP و انواع آن داشته باشید.

CIDR چگونه کار می کند؟

CIDR جایگزینی برای زیرشبکه سنتی است. به آن آدرس دهی بدون کلاس نیز می گویند. از بلوک های CIDR تشکیل شده است. با این کار، به صورت پویا آدرس های IP را بر اساس نیاز کاربران بر اساس قوانین خاصی تخصیص می دهد. Internet Assigned Number Authority (IANA) تخصیص بلوک های CIDR را انجام می دهد.

برای مثال فرض کنید یک شرکت دارای 500 کارمند است. این شرکت نیاز به تخصیص آدرس‌های IP به هر کارمند دارد. با CIDR، شرکت می‌تواند یک شبکه با 256 آدرس IP ایجاد کند. این شبکه به اندازه کافی بزرگ است تا به هر کارمند یک آدرس IP اختصاص دهد و هنوز هم فضای کافی برای رشد دارد.

بدون CIDR، شرکت باید یک شبکه کلاس C با 254 آدرس IP ایجاد می‌کرد. این شبکه برای 500 کارمند کافی نیست و شرکت مجبور می‌شد از آدرس‌های IP برای دستگاه‌های غیر ضروری استفاده کند.

CIDR یک روش قدرتمند برای تخصیص آدرس‌های IP است. این روش به شرکت‌ها و سازمان‌ها کمک می‌کند تا از آدرس‌های IP خود به طور کارآمدتر استفاده کنند.

برای خرید سرور G9 کلیک کنید.

بلوک CIDR

این بلوک حاوی آدرس های IP است. این بلوک از 3 قانون اساسی تشکیل شده است.

3 قانون اساسی که در زیر ذکر شده است:

قانون 1: در بلوک CIDR، آدرس های IP که به هاست ها تخصیص داده می شود باید پیوسته باشند.

قانون 2: اندازه بلوک باید توان 2 باشد و با تعداد کل آدرس های IP برابر باشد.

قانون 3: اندازه بلوک باید بر آدرس IP اول بلوک تقسیم شود.

پیشنهاد خرید:

سی پی یو سرور Intel Xeon Processor E5-2680 V4

هارد سرور اچ پی 1.2TB 12G SAS 10K 872479-B21

نماد CIDR

نمایش آدرس IP CIDR همان آدرس IP است. با یک اسلش به عقب و به دنبال آن یک عدد به پایان می رسد. n تعداد بیت های شبکه را نشان می دهد. به عنوان پیشوند شبکه IP نامیده می شود.

روش کلی نمایش آدرس IP CIDR است

abcd / n

مزایای CIDR

مزایای استفاده از CIDR (Classless Inter-Domain Routing) عبارتند از:

صرفه‌جویی در فضای آدرس IP: CIDR امکان ادغام شبکه‌های کوچکتر را به یک شبکه بزرگتر فراهم می‌کند، که این امر منجر به صرفه‌جویی در استفاده از فضای آدرس IP می‌شود و به ایجاد شبکه‌های کوچکتر و مدیریت آنها کمک می‌کند.
مدیریت آسان‌تر شبکه‌ها: با استفاده از CIDR، مدیران شبکه می‌توانند شبکه‌ها و زیرشبکه‌ها را به صورت دقیق‌تر تعریف کنند و مدیریت و پیکربندی آنها را بهبود بخشند.
کنترل بهتر بر مسیریابی: CIDR به مسیریاب‌ها امکان می‌دهد تا به صورت دقیق‌تر بهترین مسیر برای ارسال بسته‌های داده را انتخاب کنند و از ارسال بسته‌ها به مسیرهای غیر ضروری جلوگیری کنند.
پشتیبانی از زیرشبکه‌ها: با استفاده از CIDR، می‌توان زیرشبکه‌هایی با اندازه‌های مختلف را ایجاد کرد و بهترین استفاده از منابع آدرس IP را فراهم کرد.
کارایی بالاتر: استفاده از CIDR منجر به کاهش ترافیک مسیریابی و بهبود کارایی شبکه می‌شود زیرا مسیرها به دقت تر تعیین می‌شوند و ترافیک غیر ضروری جلوگیری می‌شود.

CIDR به عنوان یک استاندارد مهم در مدیریت شبکه‌ها و اختصاص آدرس‌های IP، امکاناتی برای صرفه‌جویی در فضای آدرس IP، بهبود کارایی شبکه‌ها و کنترل بهتر بر مسیریابی فراهم می‌کند.

بیشتر بدانید: روتر (Router) چیست؟ انواع روتر و ویژگی آنها

جمعبندی

CIDR یا Classless Inter-Domain Routing یک استاندارد مهم در مدیریت شبکه‌ها و اختصاص آدرس‌های IP است که امکانات متعددی ارائه می‌دهد. با استفاده از CIDR، می‌توان شبکه‌های کوچکتر را به صورت مستقیم به یک شبکه بزرگتر ادغام کرده، به صرفه‌جویی در فضای آدرس IP پرداخت و مدیریت آسان‌تری برای شبکه‌ها فراهم کرد. این استاندارد به مسیریاب‌ها امکان می‌دهد تا به دقت ترین مسیر برای ارسال بسته‌های داده را انتخاب کنند و از ارسال بسته‌ها به مسیرهای غیر ضروری جلوگیری کنند.

همچنین، CIDR پشتیبانی از زیرشبکه‌ها با اندازه‌های مختلف را فراهم می‌کند و به کاهش ترافیک مسیریابی و بهبود کارایی شبکه کمک می‌کند. به طور کلی، CIDR به عنوان یک استاندارد موثر در مدیریت شبکه‌ها و بهبود عملکرد آنها، توسط مدیران شبکه و مهندسان فناوری اطلاعات با استفاده از آن، بهره‌برداری می‌شود.

مقالات مرتبط

جزئیات مقاله